2010-10-27

Vandaag voel ik me absoluut beroerd. De eerste week na het infuus is dat min of meer standaard (ik raak dan ook altijd enkele kilo's kwijt) waarna in de tweede week het herstel optreedt en je je in de derde week weer redelijk oke voelt. Het herstel in de tweede week liet op zich wachten cq. kwam maar traag op gang. Een zwakke, instabiele maag/darm als mogelijke oorzaak. Nu in de derde week ben ik tegen een stevige verkoudheid/griepje aangelopen hetgeen de boel er niet vrolijker op maakt. In week 1 had ik ook een paar mentaal zwakke dagen. Ik heb besloten dat een dergelijke stemming niet bijdraagt aan het geheel, dus dat sta ik mezelf niet meer toe. Maar eerlijk is eerlijk zodra het fysiek wel een beetje gaat is dat een stuk makkelijker waar te maken.

2010-10-11

Vanochtend het infuusgedeelte van mijn chemo gekregen. Pas na de derde keer prikken was het raak. Als ik de prikdames mag geloven is in mijn linkeronderarm geen ader te vinden die nog zin heeft. Alle aders zijn op zijn minst niet meer soepel en "duiken" weg zodra ze naald zien verschijnen. Het vrieshandschoentje (-20 graden ) heb ik rechts gekregen. deze handschoen zit toch wel zo'n 2,5 a 3 uur om. Iedere 3 kwartier een nieuwe. De tweede voelde echt heel koud. De rest viel wel mee. Ben benieuwd of het helpt. Nog meer hoop ik dat de chemo wederom aanslaat, maar dat moge duidelijk zijn. Verder is het een "feest" van herkenning van bijwerkingen die je al weer vergeten was (prikkende kaken bij het eerste eten, de tweede dag een rood/warm hoofd, misselijkheid etc etc). Het koude syndroom valt vooralsnog mee. En de spontaan bewegende spieren zijn vrijwel afwezig. De loomte in de benen, volgens mij van de xeloda pillen, is wel al voelbaar. Eruit wandelen is mijn devies. Eens kijken wat we gaan/kunnen doen vandaag. Want dat is ook een uitdaging.

2010-10-06

In verband met de staking van de specialisten, donderdag, heeft mijn afspraak met de oncologe eerder plaatsgevonden. We hebben vooralsnog 3 volledige EOX-kuren afgesproken waarvan de start plaats vindt maandag a.s. Gelet op de de schade die door de chemo aan het hart veroorzaakt wordt, heb ik vandaag (woensdag) een ejectiefractie scintigrafie (hartfunctiebepaling)gehad waarbij met behulp van een radioactieve stof de pompfunctie van het hart wordt bepaald. Het betreft een soort nulmeting voor latere referentie. Het spul was net niet radioactief genoeg om op de terugweg mijn autolichten uit te kunnen laten. Maandag ga ik tevens meedoen aan een experiment (freese gloves)waarbij een van mijn twee handen stevig wordt afgekoeld zodat de bloedvaten dicht gaan waardoor er geen chemo in dat gedeelte (vingers) komt en de (verdere) beschadiging aan de zenuwen voorkomen zou kunnen worden.