dinsdag 28 juli 2009

2009-07-24

Uitslag was niet goed. Op de CT scan hadden ze een vergrote lymfe klier bij de maag gezien. Bovendien was er iets te zien op de CT scan tussen mijn holle ader en aorta. Daar zou niks te zien mogen zijn. Het bloed onderzoek leverde wel bevredigende resultaten op evenals het echo hals onderzoek. Het vervolg onderzoek werd op dinsdag 28 juli gepland : een echo endoscopie waarbij tevens een of meer puncties van de klieren genomen zouden worden.

2009-07-21

Bijeenkomst met de medewerkers van Extendit. Het was fijn om te merken dat een ieder zijn steentje wilde bijdragen om de onzeker periode die we tegemoet gaan in juiste banen te leiden. Mijn taken worden waar genomen indien ik ze even niet zou kunnen verrichten vanwege een mogelijke operatie. Ook voor Ron, onze boekhouder, een en al lof. Ook hij pakt een aantal zaken op. We hebben de avond afgesloten door te gaan eten in de Mispelhoef. Gezellig.

2009-07-20

Het verhaal verspreidt zich.

Na de eerste constatering heb ik al een aantal mensen ingelicht. Een emotionele achtbaan maakt zich van je meester als je het je kinderen, je naasten, je vrienden, je medewerkers het verhaal vertelt. Na de officiele mededeling gaat de verspreiding door.

Ik heb zeer hartverwarmende reacties en steun van mensen mogen ontvangen. Van Eveline voorop. Dank daarvoor.

Een knap lastige periode.
In die tijd heb ik ook comtact gehad met een collega van John (vriend) die op 39 jarige leeftijd hetzelfde was overkomen. Nu 9 jaar geleden. Een bemoedigend verhaal van iemand die schoon verklaard is. Heeft me goed gedaan. Ondanks dat ik me realiseer dat hij geluk heeft gehad. Met de ongemakken (iedere dag nog misselijk of diarree, vele kleine beetjes eten vanwege de ernstig kleine maag, het zittend slapen ( er zit geen klepje meer tussen je keel en je maagzuur), het overgeven, na 1 a 2 wijntjes al zat (daar gaat mijn kroegentocht met carnaval ) bleek hij toch in staat van het leven te genieten. Kortom de statistiek werd even naar de achtergrond gedrongen

Vandaag een CT scan buik/borst gehad en een echo hals onderzoek. Op zoek naar uitzaaiingen.

2009-7-14

De uitslag van de test en de biopten besproken met behandelend arts de heer Salemans. Hij bevestigt dat indien er geen uitzaaiingen zijn ( nog te bepalen aan de hand van aanvullend onderzoek) er een curatief (op genezing) gerichte operatie mogelijk is. Bij uitzaaiingen gaat dat feestje niet door.
Feestje ? De curatieve behandeling bestaat uit een buismaag operatie. Een operatie waarbij ze je hele slokdarm er uit halen plus een gedeelte van je maag. Van het restant maag maken ze een "buis" welke ze op de plaats van de slokdarm trekken. En in je hals vastmaken. Als je wilt weten hoe dat er uit ziet kun je kijken op http://www.chirurgenoperatie.nl/pagina/buik_specifiek/slokdarmkanker_operatie1.php

Over slokdarmkanker vind je een hele hoop informatie op http://www.slokdarmkanker.info/

Hetgeen waar men een beeld van schetst is werkelijk onwerkelijk. Gelet op mijn huidige lichamelijke gesteldheid. Echter de statistieken nemen weer bezit van mij.

2009-07-09

Na een bezoek aan de huisarts (keel en af en toe slikklachten) ben ik door verwezen naar een KNO arts. Die constateerde niks maar verwees me toch door naar een radioloog voor een slikproef. Op 08-07 luidde de uitslag dat mijn slokdarmwand op een bepaalde plaats "rafelig" was. DE KNO maakte vervolgens haast en de volgende dag onderging ik een gastroscopie.

Deze test, zonder roes en zonder verdoving, heb ik ervaren als een ware marteling. Tijdens de behandeling zijn er biopten weggenomen. Dat was al geen goed teken. De behandelend arts gevraagd naar haar constateringen. Het antwoord : kwaadaardig. Geen twijfel. Het betreft een gezwel van 4 a 5 cm. Gelet op de klachten van vorig jaar (vage pijn achter borstbeen) en de omvang lijkt het een laat stadium van constatering.

Mijn eerste reactie was "dat is slecht nieuws" want de statistieken inzake slokdarm kanker had ik al via het internet gevonden. Ik kreeg een motivatie praatje. Ongetwijfeld goed bedoeld, maar de statistieken spookten door mijn hoofd.

Meteen Eveline gebeld. Die had sportdag van school, toevallig naast het ziekenhuis. Ik heb haar opgehaald en we zijn even naar huis gereden. "wat nu ??" Tja dat weet je ook even niet. "Gewoon doorgaan met de dingen waar je mee bezig bent" zei ik. En dat hebben we gedaan. dat werkt toch het beste voor ons. Thuis blijven als je buurman pijn aan zijn grote teen heeft is voor ons geen optie.