2009-07-09

Na een bezoek aan de huisarts (keel en af en toe slikklachten) ben ik door verwezen naar een KNO arts. Die constateerde niks maar verwees me toch door naar een radioloog voor een slikproef. Op 08-07 luidde de uitslag dat mijn slokdarmwand op een bepaalde plaats "rafelig" was. DE KNO maakte vervolgens haast en de volgende dag onderging ik een gastroscopie.

Deze test, zonder roes en zonder verdoving, heb ik ervaren als een ware marteling. Tijdens de behandeling zijn er biopten weggenomen. Dat was al geen goed teken. De behandelend arts gevraagd naar haar constateringen. Het antwoord : kwaadaardig. Geen twijfel. Het betreft een gezwel van 4 a 5 cm. Gelet op de klachten van vorig jaar (vage pijn achter borstbeen) en de omvang lijkt het een laat stadium van constatering.

Mijn eerste reactie was "dat is slecht nieuws" want de statistieken inzake slokdarm kanker had ik al via het internet gevonden. Ik kreeg een motivatie praatje. Ongetwijfeld goed bedoeld, maar de statistieken spookten door mijn hoofd.

Meteen Eveline gebeld. Die had sportdag van school, toevallig naast het ziekenhuis. Ik heb haar opgehaald en we zijn even naar huis gereden. "wat nu ??" Tja dat weet je ook even niet. "Gewoon doorgaan met de dingen waar je mee bezig bent" zei ik. En dat hebben we gedaan. dat werkt toch het beste voor ons. Thuis blijven als je buurman pijn aan zijn grote teen heeft is voor ons geen optie.