2010-12-10

Een gevecht tussen mij en Mike Tyson lijkt op voorhand een uitgemaakte zaak. Een gevecht op leven en dood. Er zijn meerdere gevechten voorzien van ieder 6 rondes. Het eerste gevecht werd verrassend in mijn voordeel beslist. Toegegeven ik had doping gebruikt en ook flinke klappen opgelopen, maar ik heb mijn beide oren nog en nog belangrijker ik had gewonnen. Na dit gevecht is Tyson nog harder gaan trainen en zag er steeds gevaarlijker en gemener uit. Als dat maar goed gaat in het noodzakelijke tweede gevecht. We waren nu halverwege het tweede gevecht en Tyson was sterk, beresterk, zijn klappen kwamen hard aan. Het vergde veel van mijn fysieke en mentale kant. Na ronde 3 zat ik hijgend, aangeslagen op het krukje in de hoek. Mijn verzorger keek meer dan bezorgd en mijn coach wist te melden dat Tyson aan de winnende hand was. Dit ondanks de doping die ik tot me had genomen. Het leek niet voldoende te helpen en alternatieven zijn er op het moment niet. Ondanks mijn zwabberende benen rees ik op van mijn kruk. Ronde 4 begint. Aan de bak!