Zoals misschien al duidelijk moge zijn is niet Jaap degene die dagelijks berichten op deze blog zet. Wij (Eveline, Dicky en Jimmy) hebben ervoor gekozen om te proberen een kleine dagelijkse update te plaatsen om zo iedereen op de hoogte te kunnen houden van de stand van zaken. Op deze manier hoeven er ook geen 100 telefoontjes per dag gepleegd te worden terwijl iedereen toch op de hoogte is. Reacties per mail, sms of direct op de blog worden allemaal gelezen door Jaap dus voel je vrij om op die manier te reageren.
Daarnaast is het zo dat naar aanleiding van deze berichten we al veel belletjes en bezoekjes hebben mogen ontvangen en we waarderen de goede gedachten die hierachter zitten ook zeer. Echter het moet wel gemeld worden dat de bezoekjes aan het ziekenhuis veel energie kosten en het al snel te veel wordt. Uiteraard wil iedereen even langs komen en een babbeltje maken maar we willen jullie vragen van te voren (zeg een dag) even te bellen om via die weg de toestroom een beetje te kunnen reguleren. Het is niet zo dat je niet gewenst bent of iets in die geest we willen er ook enkel voor zorgen er bij Jaap de energie aanwezig is om daadwerkelijk te kunnen genieten van het bezoek en we laten het dus aan hem over wie hij graag zou willen ontvangen.
Onze dank alvast voor de medewerking hierin.
Dan de gebeurtenissen sinds gisterenmiddag.
Zondagmiddag, een nieuw onbekend geluid doet zich voor en wel in de zin van de longarts welke voorstelt om simpelweg de kraan "maar gewoon eens even open te zetten". Tot nu toe was hier veel discussie over geweest met de dienstdoende artsen en was het besluit slechts anderhalve liter per dag. Echter sinds de kraan continue open mocht is de mijlpaal van anderhalve liter nog niet gehaald en dat na anderhalve dag ipv vijf minuten. Vandaag maar weer een gesprek met de longarts gehad waaruit bleek dat er toch nog meer uit moest voordat de longvliezen "geplakt" kunnen worden. Dat plakken blijkt toch iets anders te gaan dan gedacht: talkpoeder ertussen zodat het gaat irriteren en daardoor tegen elkaar aan gaat zitten. Vreemd dat je iets wat vocht produceert door irritatie juist meer gaat irriteren om het beter te maken. Spontaan verslik ik me in mijn glas water van het lachen wat weer resulteert in een hoestbui.
Dat het plakken zo van belang is blijkt uit zowel het gesprek met de longarts als met de transferverpleegkundige. Samen met het stabiel zijn wordt het plakken als voorwaarde gesteld voor ik naar huis kan en mag.
Hoe hard ik in het begin riep dat ik naar huis wilde hoe prima ik het hier eigenlijk wel vind. Een ruime keuze aan hele aardige en zorgzame verpleegsters om de hoek welke dag en nacht klaar staan en daarnaast ijsblokjes aan de lopende band aanvoeren. Vandaag heb ik zelfs wat raketjes gekregen van ze. Nu alleen nog zorgen dat ze mijn grap over "of ik al the ice-man wordt genoemd" nog snappen. Of misschien verstaan ze het wel niet want mijn stem is hard achteruit aan het gaan dus het praten wordt wel lastiger en kost bovendien veel energie.
Zo nu maar weer eens lekker gaan slapen en uitkijken naar mijn wasbeurt van morgenvroeg.
Tot morgen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Hallo Jaap, Evelien, Jim en Dik,
Namens Hannie en mij wens ik jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. In onze kerk is er de mogelijkheid om anoniem voorbeden aan te vragen. Gisteren heb ik dat anoniem voor jou,Evelien,Jim en Dik gevraagd. Op die manier leven veel onbekenden voor jou en en omgekeerd toch met jullie mee.
In november heb ik bloembollen gepoot en dit keer ook net achter het muurtje voor jullie raam. Mijn wens was toen dat jij die bollen zou zien bloeien en liefst heel vaak zou zien bloeien. Dat zal denk ik niet het geval zijn. Maar ik laat de bollen als ze uitgebloeid zullen zijn staan en elk jaar opnieuw als ze bloeien zullen ze mij aan jou doen denken. Niet dat ik je zo vergeten zal zijn, maar het is denk ik en mooie herinnnering. Je bent een fijne, plezierige buurman voor ons geweest. Wij leven met jullie mee. Jaap bedankt en vaarwel. Klaas Meijer
Hallo Jaap, Evelien, Jim en Dik,
Na het vertrek bij Cap is ons contact op zijn zachts gezegd verwaterd. Toen wij hoorden van de situatie zijn we trouw volger van de blog geworden. Veel sterkte de komende tijd.
Jaap, vroeger, toen we nog samen op dezelfde afdeling zaten, had ik de gevleugelde uitspraak, dat ik sommige dingen liever niet had willen weten. Er is er weer een aan het lijstje toegevoegd.
Groet, Joost & Dia.
Ha die Jaap,
Op afstand heb ik de afgelopen maanden jouw blog gevolgd. Ik heb enorm veel respect en waardering gekregen voor de manier waarop je je ziekte hebt bevochten en dan druk ik me nog zwak uit.
Gelachen ook om je zo herkenbare humor, je gezonde cynisme en ironie, maar nu toch vooral getroffen door de akelige realiteit.
Ik zag je de laatste jaren eigenlijk alleen nog tijdens carnaval, maar die ontmoetingen waren dan wel altijd even hartelijk. Een lach, veel slap geouwehoer en een paar biertjes. Hoe onbeduidend het ook moge klinken, die momenten waren mij veel waard. Ik ga ze missen.
Het ga je goed Jaap. Veel sterkte voor jullie allemaal.
Peter de Haan
Hoi Jaap,
Ik hoef niet vaak te zoeken naar woorden, maar op dit moment weet ik even niets te zeggen....
Weet dat we diep respect hebben voor jou vechtlust en de (ondanks alles) altijd gezellige gesprekken tijdens het uitlaten van onze honden. Je bent en blijft een voorbeeld!
In gedachten zijn bij jou.
Veel liefs Jos en Ellen
Een reactie posten